Maar toen las ik
vanmorgen het volgende bericht over het Joegoslavië tribunaal ‘’Foutje’ van
aanklagers Mladic is forse smet op reputatie van Tribunaal’.* De aanklager is ‘vergeten’
40.000 documenten, zo’n miljoen pagina’s aan de verdediging te overhandigen en
dus is er een half jaar uitstel gevraagd voor een proces dat toch al zo’n vier jaar
gaat duren.
Treffend, of
beter gezegd, hartverscheurend vind ik de woorden van Hatidza Mehmedovic: ‘Er
moet gerechtigheid komen, zodat geen enkele moeder in de toekomst nog in een
massagraf naar de botten van haar kinderen moet zoeken’. Hatidza heeft tijdens
de genocide van Screbrenica haar man en twee zonen verloren, de jongste nog een
tiener. Deze week was ze in Den Haag, speciaal voor het proces tegen Ratko
Mladic, dé verantwoordelijke voor al haar verdriet.
Mladic pleegde in
1995 genocide door in zo’n tien dagen tijd meer dan achtduizend Moslim mannen
en jongens te vermoorden. Jarenlang lukte het hem om uit handen van justitie te
blijven, maar vorig jaar werd hij dan eindelijk toch gevonden en gearresteerd. En
dan nu een jaar later is eindelijk zijn proces begonnen, een proces dat zeker
een paar jaar gaat duren, maar dat hem schuldig zal bevinden aan genocide,
tenminste als hij blijft leven en niet zoals Slobodan Milosovic halverwege het
loodje legt.
Dat hij schuldig
is staat vast, er bestaat videomateriaal dat dit bevestigd, en toch heeft ook
hij recht op een eerlijk proces. Een proces dat helaas wel een paar jaar in
beslag kan nemen en nu alweer begint met een flinke vertraging.
Hatidza heeft het
over gerechtigheid. Maar wanneer je het over zo’n afschuwelijke misdaden hebt,
bestaat gerechtigheid eigenlijk niet. Het minste wat je kunt doen is de
slachtoffers erkenning geven, de daders schuldig bevinden en daarmee hopelijk
geschiedenis schrijven zodat ‘geen enkele moeder in de toekomst in een
massagraf naar de botten van haar kinderen moet zoeken’.
En dan falen we
toch eigenlijk met z’n allen….. dat Hatidza 17 jaar na dato af moet reizen naar
het land dat ergens ook een medeverantwoordelijkheid heeft voor het gebeurde,
we stonden erbij en keken ernaar, en dan moet horen dat door een procedurele
fout het proces nog even uitgesteld wordt.
Nee, dit soort
processen zijn niet gemaakt voor de slachtoffers, alhoewel een uiteindelijke
veroordeling wel een vorm van erkenning en zelfs gerechtigheid geeft is het
jarenlange proces van wachten en hopen een slopend en onmenselijk traject, een
misdaad tegen menselijkheid op zich.
Iets waar we best
even bij stil mogen staan terwijl we ons ‘zorgen’ maken over de 2% aan
koopkracht die we moeten gaan inleveren.
*Het artikel: ‘ANBOblij dat rollator uit basispakket gaat’
*Het artikel: ‘Iedereengaat financiële gevolgen merken zegt De Jager’