Gerechtigheid in Nederland

Ik wilde deze week eigenlijk schrijven over de rollator die uit het basispakket gaat en over het feit dat iedereen in Nederland de komende tijd 2% aan koopkracht moet inleveren.* Erg belangrijk natuurlijk want dit raakt ons allemaal en sommigen meer dan anderen. Zelf denk ik dan, 2% hoeveel is dat nou? Maar hè inleveren is altijd moeilijk. Gelukkig was men over de rollator minder ontstemd en las ik glimlachend de volgende quote ‘we kopen ons hele leven mobiliteitsmiddelen zoals fietsen, dus waarom zouden we een rollator krijgen’.* Goed punt. En daarnaast ligt de markt nu dus open voor een wat hippere versie zodat de ouderen van deze tijd, ook mee kunnen met deze tijd.

Maar toen las ik vanmorgen het volgende bericht over het Joegoslavië tribunaal ‘’Foutje’ van aanklagers Mladic is forse smet op reputatie van Tribunaal’.* De aanklager is ‘vergeten’ 40.000 documenten, zo’n miljoen pagina’s aan de verdediging te overhandigen en dus is er een half jaar uitstel gevraagd voor een proces dat toch al zo’n vier jaar gaat duren.

Treffend, of beter gezegd, hartverscheurend vind ik de woorden van Hatidza Mehmedovic: ‘Er moet gerechtigheid komen, zodat geen enkele moeder in de toekomst nog in een massagraf naar de botten van haar kinderen moet zoeken’. Hatidza heeft tijdens de genocide van Screbrenica haar man en twee zonen verloren, de jongste nog een tiener. Deze week was ze in Den Haag, speciaal voor het proces tegen Ratko Mladic, dé verantwoordelijke voor al haar verdriet.

Mladic pleegde in 1995 genocide door in zo’n tien dagen tijd meer dan achtduizend Moslim mannen en jongens te vermoorden. Jarenlang lukte het hem om uit handen van justitie te blijven, maar vorig jaar werd hij dan eindelijk toch gevonden en gearresteerd. En dan nu een jaar later is eindelijk zijn proces begonnen, een proces dat zeker een paar jaar gaat duren, maar dat hem schuldig zal bevinden aan genocide, tenminste als hij blijft leven en niet zoals Slobodan Milosovic halverwege het loodje legt.

Dat hij schuldig is staat vast, er bestaat videomateriaal dat dit bevestigd, en toch heeft ook hij recht op een eerlijk proces. Een proces dat helaas wel een paar jaar in beslag kan nemen en nu alweer begint met een flinke vertraging.

Hatidza heeft het over gerechtigheid. Maar wanneer je het over zo’n afschuwelijke misdaden hebt, bestaat gerechtigheid eigenlijk niet. Het minste wat je kunt doen is de slachtoffers erkenning geven, de daders schuldig bevinden en daarmee hopelijk geschiedenis schrijven zodat ‘geen enkele moeder in de toekomst in een massagraf naar de botten van haar kinderen moet zoeken’.

En dan falen we toch eigenlijk met z’n allen….. dat Hatidza 17 jaar na dato af moet reizen naar het land dat ergens ook een medeverantwoordelijkheid heeft voor het gebeurde, we stonden erbij en keken ernaar, en dan moet horen dat door een procedurele fout het proces nog even uitgesteld wordt.

Nee, dit soort processen zijn niet gemaakt voor de slachtoffers, alhoewel een uiteindelijke veroordeling wel een vorm van erkenning en zelfs gerechtigheid geeft is het jarenlange proces van wachten en hopen een slopend en onmenselijk traject, een misdaad tegen menselijkheid op zich.

Iets waar we best even bij stil mogen staan terwijl we ons ‘zorgen’ maken over de 2% aan koopkracht die we moeten gaan inleveren.

*Het artikel: ‘ANBOblij dat rollator uit basispakket gaat’

*Het artikel: ‘Iedereengaat financiële gevolgen merken zegt De Jager’

*Het artikel: ‘’Foutje’van aanklagers Mladic is forse smet op reputatie van Tribunaal’